12 Şubat 2013 Salı

Pazar Yerinde Kayıp Bir Çocuk

Küçüktüm. Pazarda annemin elinden tutardım. Öyle hareketliydi ki pazar yeri hayal dünyamda oradaki herkesle oyunlar oynardım. Sonra yanımda annemin olmadığını fark edince herkes sevimsiz birer yabancıya dönüşürdü. Ağlardım. Bazen limon tezgâhının yanında bazense tam ortasında pazar yerinin. Annem beni hep bulurdu çünkü bana bir şey öğretmişti. Kaybolduğumda neredeysem hiç kıpırdamadan annemi beklemeliydim. O mutlaka gelirdi. O gelene kadar ağlamak serbestti. Sonrası zaten büyük bir mutluluktu. Şimdi otuzlarımdayım. Hislerim pek değişmedi. Dünya bir pazar yeri ve herkes yabancı. Tutacak bir elim yok. Gözlerim doluyor ama hiç kıpırdamadan bekliyorum onu. O gelecek ve sonrası büyük bir mutluluk.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder